mijn fotoverhaal

Mijn fotoverhaal

mens en natuur: 'natuur in de wereldreligies'

Mens en natuur: 'natuur in de wereldreligies'

Hoe staan de verschillende godsdiensten tegenover de natuur?

Volgens het Jodendom gaf Jahweh de natuur aan de mens, dus moet de mens er zorgzaam mee om gaan. De mensen mogen de dingen uit de natuur gebruiken om te voorzien in eten of om huizen te bouwen,... Maar de mens mag de natuur niet kapot maken. Doe hij dit wel dan maakt hij Jahweh kapot. Jahweh kan de natuur wel gebruiken om de mensen te straffen. Een voorbeeld van dergelijke straf volgens de joden zijn de 10 plagen die Jahweh over de Egyptenaren lieten komen.

De Koran getuigt dan weer het belang van andere wezens. Alle planten en bomen zingen de eer van Allah en een goede moslim moet zich dan ook verantwoordelijk gedragen voor zijn of haar omgeving. Wie er mee voor zorgt dat andere wezens uitsterven zal in het hiernamaals hiervoor verantwoording moeten afleggen. Volgens de Koran was Mohammed dan ook de eerste stichter van een natuurreservaat. In het reservaat rond Mekka gold een jachtverbod en liet hij wachters toezicht houden.

De Hindoes kennen niet één heilige, maar vele heilige boeken waarin ook de natuur haar plaats krijgt. Vele hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en dragen daarom enorm veel zorg voor de natuur. Want volgens sommige hindoes draagt de natuur een eigen ziel. Je mag deze dan ook geen pijn doen. Dit is ook waarom vele hindoes vegetarisch eten. De koe is bij hindoes een heilig dier en mag dus geen kwaad aangedaan 

worden.

Boeddhisten zien de aarde dan weer als een levend wezen met zorgzame eigenschappen. Hun visie: als we samenwerken, is de aarde gezond. Doen we dit niet betekent dit ziekte voor de mens of Moeder Aarde. Volgens boeddhisten zijn wij een onderdeel van de natuur. We moeten ons als mens bewust worden van onze afhankelijkheid van de lucht, de zon, de aarde en de regen. We moeten inzicht hebben in de relatie tussen de mens, planten, dieren en alle andere levende wezens.

Volgens de christen is de natuur dan weer een onderdeel van de schepping van God. Wij als mens werd als laatste geschapen en we kregen de taak mee deze schepping te onderhouden. De natuur is dus ondergeschikt aan de mens en de mens heeft de verantwoordelijkheid over dier en natuur. We mogen dus niet alles vernietigen.

Ieder godsdienst kaart het belang en het hebben van respect tegenover de natuur aan. Ook als niet-gelovige zou je onder ogen moeten zien dat de natuur respectvol behandeld moet worden. Want we zijn als mensen inderdaad afhankelijk van deze natuur. We hebben lucht nodig om te kunnen ademen, dieren en/of planten om te kunnen eten, water om te drinken,..

mens en natuur: an economic reality check

Mens en natuur: an economic reality check

Professor Tim Jackson geeft een boeiend maar shockerende uiteenzetting over welvaart zonder groei. Volgens meneer Jackson moeten productie en consumptie blijven groeien om onze economie draaiend te houden. Nadeel hieraan is dat deze groei op een gegeven moment zijn limiet bereikt om de simpele reden dat de middelen die de aarde ons geeft uitgeput geraken. Dit is een realiteit die we onder ogen moeten (durven) zien. We moeten onze economie dus grondig herzien. Een welvaart zonder groei is niet langer een droom, maar een financiële en ecologische noodzaak.

Professor Tim Jackson stelt het als volgt voor: 'We're being persuided to spend money we don't have on things we don't need to create impression that won't last on people we don't care about.' Vertaling: we worden gedwongen, geld uit te geven, aan dingen die we niet nodig hebben, om de goede indruk te creëren, die toch niet blijft duren, bij mensen waar we toch niet om geven.

Volgens professor Jackson is er nog wel plaats voor een beperkte duurzamen groei. Maar deze groei moet worden gecompenseerd worden door investering in openbare diensten en het helpen herstellen van onze natuurlijke omgeving. Iets die niet mogelijk is van vandaag op morgen, maar wel een probleem die we al langer dan vandaag weten. Het is dan ook de enige oplossing volgens de professor, we hebben geen andere keuze meer indien we de aarde en haar grondstoffen willen redden.

Ikzelf deel de menig van de professor alsook de visie va, Peter Tom Jones en Vicky Demeyere. We moeten alles in het werk stellen om de aarde te redden. Moeten we wachten tot de regering of overheidsinstanties ons verplichtingen opleggen? Ik denk dat we bij onszelf moeten beginnen. Doen wat mogelijk is. Investering in duurzame materialen in plaats van wegwerpproducten Het zal voor velen, ook voor mezelf een grote mentale gedachtsverandering vergen, maar ik wil een mooie en gezonde toekomst voor mijn dochter.

We moeten met ons allen wakker worden, onze ogen openen en er samen aan werken!!!

mens en lijden: filmverwerking

Mens en lijden: filmverwerking

Lieve mama,

als zelfstandige vroedvrouw maak je dagelijkse mama's en papa's gelukkig. Je mag mee genieten van hun puur liefde voor hun pasgeboren zoon of dochter. Je staat hen bij met raad en daad. Ze zijn je één voor één dankbaar. Dat merk ik aan alle leuke en lieve attenties die je ontvangt, de respectvolle bedankingskaartjes. Of gewoon door hun vertrouwen in jou bij een twee of derde bevalling.

Ik was en ben je nog steeds enorm dankbaar voor de steun en de bemoedigende woordjes voor/tijdens en na mijn eigen bevalling. Wanneer ik nood had aan een goede nachtrust in de materniteit, wist ik dat onze Iebe de goede zorgen van haar moeke zou krijgen.

Het treft me dan ook diep als ik hoor hoe sommige van jouw patiëntjes zo vroeg hun leven vaarwel moeten zeggen. Dat jouw goede zorgen niet meer helpen. Maar de steun en troost die jij de ouders biedt, daar kan ik je alleen maar voor bewonderen. Toen ik de film over het afscheid nemen van een pasgeboren leven zag, moest ik meteen aan jou denken. Ik  weet dat ook de ouders die jij hielp en helpt in het verwerken van hun verdriet enorm dankbaar zijn. Je voelt aan wanneer je nodig bent en zal hen ook bijstaan in de momenten die zij nodig achten.

De film gaat over Ine. Zij werkt als pastor in het UZ Gasthuisberg in Leuven. Zij probeert mensen nabij te zijn op vlak van spiritualiteit en levensvragen. Ze werkt op de materniteit en neonatologie waardoor ze net als jou het meest in contact komt met jonge ouders. Waar jij de kersverse ouders helpen in het zoeken naar het juiste ritme en hun dagelijkse leven een nieuwe wending te geven, staat Ine hen bij in het afscheid nemen van hun kleine baby. Dit kan gebeuren op vlak van een doopsel en/of uitvaartsplechtigheid, in wat voor de ouders op dat moment zinvol is.

Annelies en Jeroen zijn net voor de tweede maal ouders geworden. Ditmaal van een zoontje Achilles. Nog in de materniteit kregen ze het slechte nieuws dat hun zoontje niet lang zo leven. Achilles had een afwijking aan het hart. Heel snel kwamen zij in contact met Ine. Door gesprekken met Ine kwamen ze al heel snel tot het besluit dat hun zoontje ook gedoopt moest worden. Vooral uit overtuiging omdat hun dochtertje Nora gedoopt is en ze vonden dat Achilles daar evenveel recht op had. En omdat ze vinden dat het doopsel een toegevoegde waarde geeft aan het korte leven van Achilles. Ze voelden op de één of andere manier dat het dopen van Achilles voor enige verbondenheid zou zorgen tussen Nora en Achilles. En het zou, als was het maar voor even hun gedachten wegnemen van het vreselijke lot van Achilles overlijden en even een gelukkig moment te kunnen inlassen in de moeilijke momenten. Even een positieve aandacht voor Achilles en zijn familie. Ze vonden heel veel steun in Ine haar gesprekken en haar aanwezigheid. 

Na het overlijden van Achilles, beslisten Annelies en Jeroen om hun zoontje een afscheidsplechtigheid te geven in Gasthuisberg zelf. Ze namen opnieuw contact op met Ine. Ondanks haar vrije dag wou Ine de uitvaartsplechtigheid voor haar rekening nemen en de ouders een tweede maal bij te staan. De oprechte dankbaarheid en respect van de ouders voor en over Ine is enorm voelbaar en ze spreken dit ook letterlijk uit. Volgens hen is dit omdat Ine vooral aanvoelde wat zij als ouders wilden voor hun zoon of wat ze voelden. Ze zien het als een succes.

Ik ben er dan ook van overtuigd dat vele van jouw patiënten jou ook als succes beschouwen. Ine spreekt op een gegeven moment over hoe zij de aanwezigheid voelt van God als ze voor het eerst contact moeten opnemen met de ouders van het overleden kindje. En hoe ze een kort schietgebed maakt naar God. Voor mij ben jij dat mama. Nu al maak ik een kort schietgebed naar jou. Dat je er bij een tweede zwangerschap en bevalling terug mag bijzijn. Jouw steun is voor mij onmisbaar.

Toen de gyneacoloog besliste een spoedkeizersnede uit te voeren was het voor jij die me kalm hielp. Die me vertelde wat er te gebeuren stond. Wanneer ik op de tafel lag, hield jij mijn hand vast. Jij bleef bij mij toen Tom bij zijn dochter bleef. Zo was geen van ons beiden alleen. Wanneer Iebe naar de Neonatologie gebracht werd en ik niet naar haar toe kon, zorgde jij voor gezelschap bij onze kleine sterke meid. Wanneer Tom een bezoekje bracht aan onze dochter, zorgde jij dat ik even kon rusten. Wanneer ik uiteindelijk de materniteit moest verlaten en ons dochter daar moest achterlaten, was jij het die me moed insprak. Me tips gaf hoe we er konden voor zorgen dat we onze dochter snel mee naar huis konden krijgen. En door jouw levenlange ervaring met boorlingen, gaf de neonatoloog ons al snel de toestemming Iebe thuis te brengen. Ook de artsen respecteren jou en twijfelen niet aan jouw kunnen.

Lieve mama,

misschien kan dit filmpje ook jou en jouw patiënten helpen in het afscheid nemen van hun zoon of dochter wanneer nodig. Kunnen ze inspiratie vinden en de nodig hulp zoeken en vragen als ze dit nodig achten. Al hoop ik van harte dat je dit niet veel meer hoef mee te maken. Ikzelf zou het ook een mooie herinnering vinden en een hele geruststelling dat er mensen zoals Ine bestaan. Een persoon die luistert naar jouw verdriet en je niet alleen probeert te troosten. Want als je in zo'n situatie zit, zullen de mensen in jouw naaste omgeving je willen troosten in plaats van luisteren. Of zitten ze zelf ook met het verdriet dat ze een kleinkind, neefje, nichtje, broer of zusje verloren zijn.

Lieve mama,

nogmaals bedankt voor alles wat je doet. Ook jij helpt elke dag opnieuw de onzekere mama's en papa's.

Dikke zoen,

Je jongste dochter 

Lien

mens en medemens: Hoe reageer jij als een leerling zijn/haar taak niet maakt? / Living Values

mens en medemens: casus 3

Hoe reageer jij als een lln. zijn/haar taak niet maakt?

Bij ons op school is een hele controverse ontstaan: de directeur meldde ons dat we een lln. die geen taak maakt, geen nul mogen geven! Neen: we moeten de lln. schriftelijk uitnodigen die taak te maken in de avondstudie of, indien nog steeds niet gemaakt, in de strafstudie. Indien de lln. dan nog steeds niets heeft gebakken van zijn taak, mogen we zeker geen nul geven, want dat is een sanctie. Volgens de inspectie(doorlichting) mag dat niet en als je dat als school toch doet, krijg je een ongunstig verslag. Bovendien, als een lln. door het niet binnenleveren van taken en de vele nullen niet zou slagen, krijgen de ouders altijd gelijk in de beroepsprocedure. Begrijpe wie kan. Graag jullie mening...

Ikzelf sta momenteel nog niet in het onderwijs, dus vind ik een antwoord hierop nogal wat moeilijk. ik denk dat we als (toekomstige) leerkrachten onze kinderen en jongeren klaar maken om goed en correct te functioneren in onze maatschappij. en in deze maatschappij gelden nu éénmaal regels en wetten. zoals iedere school regels hebben.

Als er bij het begin van de taak al werd meegedeeld dat bij het niet (tijdig) inleveren van de taak er een nul-score werd toegekend, dan vind ik het niet meer dan logisch dat er ook effectief een nul wordt gegeven. Als een leerling met een geldig excuus komt, kan er uiteraard een uitzondering gegeven worden.

Als een leerling echt niet mee wil werken, dan kan er inderdaad geopteerd worden om deze leerling de taak te laten maken in een avond -of strafstudie. Toch heb ik hierbij ook mijn twijfels. Als een leerling echt niet wil, zal hij dit ook niet doen in een strafstudie. In dergelijk geval, zou ik eerder opteren om een gesprek aan te gaan met de leerling in eerste instantie. Later misschien de ouders erbij betrekking. Het kan nu éénmaal zijn dat de leerling moeite heeft met het onderwerp van de taak. Opdrachten geven is gemakkelijk, maar een degelijke toelichting is zeker een vereiste. Ik zie het dan ook als een uitdaging om mijn toekomstige leerlingen hierin te steunen en samen met hen te zoeken naar een juiste manier van werken voor ieder individu.

En laat dat dan net weer het idee zijn die de website Living Values aankaart. http://www.livingvalueseducation.nl/kinderen/

Van nature zijn kinderen nieuwsgierig en leergierig.
Ze hebben vele prachtige kwaliteiten.
Ze zijn creatief, zorgzaam en ze kunnen voor zichzelf denken.
In een atmosfeer, gedragen door waarden, komen kinderen tot ontplooiing en bloei.

Dit is het stukje waarmee de website begint. Maar in dat éné kleine tekstje zit al zoveel waarheid. Kinderen zijn inderdaad nieuwsgierig. Zij ontdekken elke dag weer iets nieuws waardoor hun leergierigheid en creativiteit gestimuleerd wordt. Als toekomstige leerkracht wil ik dan ook mijn toekomstige leerlingen vooral andersteunen. Hen zelf laten zoeken naar een correcte oplossing of een correcte manier van handelen. En samen met hen tot een goed besluit te komen.

mens en medemens: kinderen zien, kinderen doen

Mens en medemens: kinderen zien, kinderen doen

De kinderen doen wat anderen doen, nemen gedragingen van volwassenen over. Hoe grappig dit filmpje in het begin ook lijkt, hoe confronteert het op het einde is. Om kippenvel van te krijgen. Zo realistisch. Ikzelf heb een dochter van vier en ook zij doet en reageert op bepaalde manieren zoals mijn echtgenoot en ik reageren.  Mijn dochter het goede voorbeeld geven, hoe moeilijk het soms ook is, is wel het minste wat ik voor haar kunnen doen om haar een mooie toekomst te geven. 

Ik denk dat peuters en kleuters onze gedragingen vooral nadoen omdat ze in ons een voorbeeld zien. Iemand waar ze naar op kijken. Ze willen net zo worden als wij. Wat op zich wel charmant is. Als ik bijvoorbeeld aan het strijken ben, wil mijn dochter dit ook doen. Dan neemt ze haar kleine strijkplankje en strijkijzer en dan neemt ze al haar poppenkleertjes onder handen. Zo'n gedrag kopiëren is dan ook niet verkeerd.

Gevaarlijker wordt het als ik eens kwaad word, of begin met vloeken. Ik merkte al gauw dat mijn dochter ook dit begon na te doen. Als ik in de auto zat en ik maakte me boos op een andere autobestuurder, vroeg mijn dochter vroeger: Waarom ben jij boos mama? Nu zou ze zich ook boos maken op die andere autobestuurder. Ik schrok hier wel van en probeer me dan ook te beheersen. 

Als ze nu iets fout doet, vraag ik tegen haar of zij het leuk zou vinden als anderen zo tegen haar zouden reageren. Vroeger lachten we al gauw eens om een stoute uitspraak. Want zoiets verwacht je meestal niet uit een kindermond. Maar door te lachen had onze dochter de indruk dat ze iets grappigs deed in plaats van iets fout. Hierdoor ging ze dit gedrag nog eens herhalen. Het is ons eerst kind dus was het voor mijn man en ik even zoeken naar onze eigen grenzen, maar ook mijn dochter moest zoeken naar deze grenzen. Met ouder te worden, begrijpt ze deze al beter. En kunnen we ook gemakkelijker een conversatie aangaan over wat goed of fout is, wat kan of niet kan.

Ik vind het dan ook heel belangrijk dat je jezelf in de hand houdt als er kinderen in de buurt zijn en het goede voorbeeld stelt. En zeker niet nalaten om een open conversatie aan te gaan. Want meestal heeft hun gedrag ook wel een verborgen boodschap.

mens en zingeving: geluk?!?

Mens en zingeving: geluk?!?

Wat is geluk? Voor ieder van ons ligt dit anders. Is het iets anders. Voor de één is het thuis komen en een lach op het gezicht zien van zijn (klein)kinderen. voor de één is het dat één moment in het leven. Iets dat je niet dagelijks overkomt. Dit bewijst deze getuigenissen.

Geluk?

Ik begin dit thema met het recente nummer van Pharell Williams. Sowieso is muziek iets waar ik altijd heel geluk van word. Dit nummer is een heel aanstekelijk nummer, een nummer waar ik echt vrolijk van word.

Wie mij elke dag weer geluk kan maken, is mijn dochter. Ook al moet ik me soms boos maken op haar, elke dag kan zij wel een lach op mijn gezicht toveren. Zij is mijn houvast, mijn alles. En dit geluk kreeg ik door mijn echtgenoot. Ook hij maakt me telkens weer geluk. Hij is mijn steun en toeverlaat in moeilijke dagen, helpt me er bovenop als het moeilijk gaat en zorgt ervoor dat ik niet opgeef.

Mijn familie en beste vriendinnen staan ook telkens voor mij klaar. Ook zij maken me heel vaak gelukkig. Vaak op momenten die ik het niet verwacht. Door bijvoorbeeld een onverwachts sms'je of telefoontje. Ze tonen dat ze er voor mij zij.

Enkele momenten van puur geluk!

 

   onze trouwdag 30-08-2008                            geboorte van onze dochter, Iebe 27-10-2009

 

Marieke, Nathalie en ik 

Weten dat ik er niet alleen voor sta en dat er mensen om me geven, dit is voor mij geluk!

Loesje. (2014, 05 04). Loesje. Opgeroepen op 05 06, 2014, van http://www.loesje.nl

Ik hou enorm veel van de spreuken van Loesje. Toen ik las dat we moesten schrijven over geluk, ben ik meteen op zoek gegaan naar enkele spreuken die mij aanspraken. Telkens weer kwam ik bij deze drie spreuken van Loesje terecht. Ik heb haar een mail gestuurd om te vragen of ik deze spreuken op mijn blog mocht plaatsen. Nog geen twee minuten later kreeg ik een positief antwoord.

De derde spreuk vind ik heel leuk en er zit enorm veel waarheid in. Als ik zelf terug denk aan mijn tijd op de schoolbanken, zijn vooral de dingen bijgebleven van de leerkrachten die geloofden in hun vak. De leraren die hun vak en kennis met veel liefde en gevoel voor de leerstof en leerlingen wisten over te brengen. En dit is voor mij het grote streefdoel. Zo herinner ik met nog prima mijn leerkracht Engels, vol overgave vertelde hij over zijn passie voor het Amerikaans - Engels en zijn vele reizen door de Verenigde Staten. Buiten de schooltijd kon hij ons overhalen om een trip te maken naar Londen, op eigen initiatief van onze leerkracht en mijn klasgenoten. Een geslaagde trip, die me meer is bijgebleven dan onze geplande schoolreis. We woonden een musical bij, bezochten de minder toeristische bezienswaardigheden en lieten ons verdwalen in de straten van het hippe Londen.

De andere twee spreuken spreken me dan weer aan omdat Geluk niet alleen bij jezelf ligt. Het begint bij jezelf, maar ook de anderen werken mee aan jouw geluk. Daar ben ik rotsvast van overtuigd. Als ik terugblik op mijn gelukkige momenten, liggen deze één voor één bij anderen, mijn echtgenoot, mijn dochter, mijn familie en vrienden,...