mens en medemens: casus 3
Hoe reageer jij als een lln. zijn/haar taak niet maakt?
Bij ons op school is een hele controverse ontstaan: de directeur meldde ons dat we een lln. die geen taak maakt, geen nul mogen geven! Neen: we moeten de lln. schriftelijk uitnodigen die taak te maken in de avondstudie of, indien nog steeds niet gemaakt, in de strafstudie. Indien de lln. dan nog steeds niets heeft gebakken van zijn taak, mogen we zeker geen nul geven, want dat is een sanctie. Volgens de inspectie(doorlichting) mag dat niet en als je dat als school toch doet, krijg je een ongunstig verslag. Bovendien, als een lln. door het niet binnenleveren van taken en de vele nullen niet zou slagen, krijgen de ouders altijd gelijk in de beroepsprocedure. Begrijpe wie kan. Graag jullie mening...
Ikzelf sta momenteel nog niet in het onderwijs, dus vind ik een antwoord hierop nogal wat moeilijk. ik denk dat we als (toekomstige) leerkrachten onze kinderen en jongeren klaar maken om goed en correct te functioneren in onze maatschappij. en in deze maatschappij gelden nu éénmaal regels en wetten. zoals iedere school regels hebben.
Als er bij het begin van de taak al werd meegedeeld dat bij het niet (tijdig) inleveren van de taak er een nul-score werd toegekend, dan vind ik het niet meer dan logisch dat er ook effectief een nul wordt gegeven. Als een leerling met een geldig excuus komt, kan er uiteraard een uitzondering gegeven worden.
Als een leerling echt niet mee wil werken, dan kan er inderdaad geopteerd worden om deze leerling de taak te laten maken in een avond -of strafstudie. Toch heb ik hierbij ook mijn twijfels. Als een leerling echt niet wil, zal hij dit ook niet doen in een strafstudie. In dergelijk geval, zou ik eerder opteren om een gesprek aan te gaan met de leerling in eerste instantie. Later misschien de ouders erbij betrekking. Het kan nu éénmaal zijn dat de leerling moeite heeft met het onderwerp van de taak. Opdrachten geven is gemakkelijk, maar een degelijke toelichting is zeker een vereiste. Ik zie het dan ook als een uitdaging om mijn toekomstige leerlingen hierin te steunen en samen met hen te zoeken naar een juiste manier van werken voor ieder individu.
En laat dat dan net weer het idee zijn die de website Living Values aankaart. http://www.livingvalueseducation.nl/kinderen/
Van nature zijn kinderen nieuwsgierig en leergierig.
Ze hebben vele prachtige kwaliteiten.
Ze zijn creatief, zorgzaam en ze kunnen voor zichzelf denken.
In een atmosfeer, gedragen door waarden, komen kinderen tot ontplooiing en bloei.
Ze hebben vele prachtige kwaliteiten.
Ze zijn creatief, zorgzaam en ze kunnen voor zichzelf denken.
In een atmosfeer, gedragen door waarden, komen kinderen tot ontplooiing en bloei.
Dit is het stukje waarmee de website begint. Maar in dat éné kleine tekstje zit al zoveel waarheid. Kinderen zijn inderdaad nieuwsgierig. Zij ontdekken elke dag weer iets nieuws waardoor hun leergierigheid en creativiteit gestimuleerd wordt. Als toekomstige leerkracht wil ik dan ook mijn toekomstige leerlingen vooral andersteunen. Hen zelf laten zoeken naar een correcte oplossing of een correcte manier van handelen. En samen met hen tot een goed besluit te komen.
Als leerkracht in het buitengewoon onderwijs was het voor mij altijd een uitdaging om huistaken te vinden die de leerlingen prikkelden, nieuwsgierig maakten. Het is absoluut niet meer vanzelfsprekend om een kind zijn huistaak te laten maken, dus kan het hen maar beter aanspreken.
BeantwoordenVerwijderenDe redenen waarom een kind zijn huistaak niet maakt zijn heel uiteenlopend: beprijpt hij het? interesseert het hem? heeft hij begeleiding thuis of op school? wordt hij gesteund? ziet hij in waarom hij de huistaak moet maken? heeft het zin?
Ik vind het veel belangrijker om de reden achter de weigering te kennen dan te dreigen met het aftrekken van punten.
Wat kan ik als leerkracht betekenen bij het wél maken van de huistaak?
Uiteraard is het héél belangrijk dat er "regels en wetten" zijn en dat een kind weet wat wel en niet kan. Dit geldt zowel op school, als thuis, als in de jeugdbeweging. Maar het allerbelangrijkste volgens mij is dat die "regels en wetten" duidelijk én haalbaar zijn voor de kinderen. Respect tonen voor een kind is respect krijgen van een kind!!!
Ik heb twee bedenkingen bij deze stelling. Het eerste wat ik zou doen is nagaan of het inderdaad zo is dat leerlingen absoluut geen nul kunnen krijgen als ze zelfs een taak niet hebben ingediend. Als die stelling wordt ingenomen, impliceert dit meteen dat leerlingen die moeite doen of geen moeite doen op gelijke voet zouden worden gesteld. Dat kan ook de bedoeling niet zijn.
BeantwoordenVerwijderenMisschien werd de mededeling van de directeur niet helemaal correct geïnterpreteerd door de leerkracht in kwestie.
Door de brontekst op de vragen, kun je zelf nagaan wat er precies verwacht wordt.
Daarnaast vind ik dat je als leerkracht de plicht hebt, om na te gaan waarom een taak niet gemaakt werd. Meteen een nul geven stelt de leerling voor een voldongen feit. Je kan opperen "maar dat had ik gezegd" maar leerlingen kunnen niet altijd ten volle de gevolgen van hun daden inschatten.
Als je in dialoog gaat met de leerling geef je hem of haar opnieuw een kans om verantwoordelijkheidszin te tonen en dat is toch de belangrijkste taak voor de leerkracht als opvoeder. Dan geef je de leerling ook het nodige respect en meestal werkt dit wederzijds.
Als er inderdaad herhaaldelijk en telkens na gesprek geen gehoor gegeven wordt aan de opdracht, moeten andere stappen ondernomen worden, uiteraard altijd rekening houdend met de doelgroep.
Bij een kindje uit het lager onderwijs, waar de leerkracht toch meer op de hoogte is van de thuissituatie, kun je samen de opdracht maken tijdens een lunch. Dan merk je ook meteen waar het cognitief mank loopt en kun je het kind leren om te gaan met uitdagingen en trots te zijn op een afgewerkte taak.
In het middelbaar onderwijs, hangt het af van de doelgroep. Is het een sterke leerling uit een sterke klas, dan kan het aangewezen zijn om de leerling bij het indienmoment gewoon te vragen even na te blijven en een gesprek aan te gaan. Misschien is er thuis iets aan de hand? Is het een zwakke leerling uit een sterke klas, kan het goed zijn om de opdracht nog eens duidelijk uit te leggen en proberen te analyseren waar het cognitief nog niet lukt.
In het hoger middelbaar onderwijs - mijn habitat - kunnen zoveel verschillende aanpakken van toepassing zijn. Als je de leerling er echt van verdenkt van luiheid, dan zal de leerling dit gedrag niet sporadisch maar systematisch tonen. Dan is het goed om met de klastitularis te spreken en desnoods met de ouders te overleggen. Samenspraak tussen de verschillende partijen zal wellicht het meest resultaat opleveren.