Mens en lijden: filmverwerking
Lieve mama,
als zelfstandige vroedvrouw maak je dagelijkse mama's en papa's gelukkig. Je mag mee genieten van hun puur liefde voor hun pasgeboren zoon of dochter. Je staat hen bij met raad en daad. Ze zijn je één voor één dankbaar. Dat merk ik aan alle leuke en lieve attenties die je ontvangt, de respectvolle bedankingskaartjes. Of gewoon door hun vertrouwen in jou bij een twee of derde bevalling.
Ik was en ben je nog steeds enorm dankbaar voor de steun en de bemoedigende woordjes voor/tijdens en na mijn eigen bevalling. Wanneer ik nood had aan een goede nachtrust in de materniteit, wist ik dat onze Iebe de goede zorgen van haar moeke zou krijgen.
Het treft me dan ook diep als ik hoor hoe sommige van jouw patiëntjes zo vroeg hun leven vaarwel moeten zeggen. Dat jouw goede zorgen niet meer helpen. Maar de steun en troost die jij de ouders biedt, daar kan ik je alleen maar voor bewonderen. Toen ik de film over het afscheid nemen van een pasgeboren leven zag, moest ik meteen aan jou denken. Ik weet dat ook de ouders die jij hielp en helpt in het verwerken van hun verdriet enorm dankbaar zijn. Je voelt aan wanneer je nodig bent en zal hen ook bijstaan in de momenten die zij nodig achten.
De film gaat over Ine. Zij werkt als pastor in het UZ Gasthuisberg in Leuven. Zij probeert mensen nabij te zijn op vlak van spiritualiteit en levensvragen. Ze werkt op de materniteit en neonatologie waardoor ze net als jou het meest in contact komt met jonge ouders. Waar jij de kersverse ouders helpen in het zoeken naar het juiste ritme en hun dagelijkse leven een nieuwe wending te geven, staat Ine hen bij in het afscheid nemen van hun kleine baby. Dit kan gebeuren op vlak van een doopsel en/of uitvaartsplechtigheid, in wat voor de ouders op dat moment zinvol is.
Annelies en Jeroen zijn net voor de tweede maal ouders geworden. Ditmaal van een zoontje Achilles. Nog in de materniteit kregen ze het slechte nieuws dat hun zoontje niet lang zo leven. Achilles had een afwijking aan het hart. Heel snel kwamen zij in contact met Ine. Door gesprekken met Ine kwamen ze al heel snel tot het besluit dat hun zoontje ook gedoopt moest worden. Vooral uit overtuiging omdat hun dochtertje Nora gedoopt is en ze vonden dat Achilles daar evenveel recht op had. En omdat ze vinden dat het doopsel een toegevoegde waarde geeft aan het korte leven van Achilles. Ze voelden op de één of andere manier dat het dopen van Achilles voor enige verbondenheid zou zorgen tussen Nora en Achilles. En het zou, als was het maar voor even hun gedachten wegnemen van het vreselijke lot van Achilles overlijden en even een gelukkig moment te kunnen inlassen in de moeilijke momenten. Even een positieve aandacht voor Achilles en zijn familie. Ze vonden heel veel steun in Ine haar gesprekken en haar aanwezigheid.
Na het overlijden van Achilles, beslisten Annelies en Jeroen om hun zoontje een afscheidsplechtigheid te geven in Gasthuisberg zelf. Ze namen opnieuw contact op met Ine. Ondanks haar vrije dag wou Ine de uitvaartsplechtigheid voor haar rekening nemen en de ouders een tweede maal bij te staan. De oprechte dankbaarheid en respect van de ouders voor en over Ine is enorm voelbaar en ze spreken dit ook letterlijk uit. Volgens hen is dit omdat Ine vooral aanvoelde wat zij als ouders wilden voor hun zoon of wat ze voelden. Ze zien het als een succes.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat vele van jouw patiënten jou ook als succes beschouwen. Ine spreekt op een gegeven moment over hoe zij de aanwezigheid voelt van God als ze voor het eerst contact moeten opnemen met de ouders van het overleden kindje. En hoe ze een kort schietgebed maakt naar God. Voor mij ben jij dat mama. Nu al maak ik een kort schietgebed naar jou. Dat je er bij een tweede zwangerschap en bevalling terug mag bijzijn. Jouw steun is voor mij onmisbaar.
Toen de gyneacoloog besliste een spoedkeizersnede uit te voeren was het voor jij die me kalm hielp. Die me vertelde wat er te gebeuren stond. Wanneer ik op de tafel lag, hield jij mijn hand vast. Jij bleef bij mij toen Tom bij zijn dochter bleef. Zo was geen van ons beiden alleen. Wanneer Iebe naar de Neonatologie gebracht werd en ik niet naar haar toe kon, zorgde jij voor gezelschap bij onze kleine sterke meid. Wanneer Tom een bezoekje bracht aan onze dochter, zorgde jij dat ik even kon rusten. Wanneer ik uiteindelijk de materniteit moest verlaten en ons dochter daar moest achterlaten, was jij het die me moed insprak. Me tips gaf hoe we er konden voor zorgen dat we onze dochter snel mee naar huis konden krijgen. En door jouw levenlange ervaring met boorlingen, gaf de neonatoloog ons al snel de toestemming Iebe thuis te brengen. Ook de artsen respecteren jou en twijfelen niet aan jouw kunnen.
Lieve mama,
misschien kan dit filmpje ook jou en jouw patiënten helpen in het afscheid nemen van hun zoon of dochter wanneer nodig. Kunnen ze inspiratie vinden en de nodig hulp zoeken en vragen als ze dit nodig achten. Al hoop ik van harte dat je dit niet veel meer hoef mee te maken. Ikzelf zou het ook een mooie herinnering vinden en een hele geruststelling dat er mensen zoals Ine bestaan. Een persoon die luistert naar jouw verdriet en je niet alleen probeert te troosten. Want als je in zo'n situatie zit, zullen de mensen in jouw naaste omgeving je willen troosten in plaats van luisteren. Of zitten ze zelf ook met het verdriet dat ze een kleinkind, neefje, nichtje, broer of zusje verloren zijn.
Lieve mama,
nogmaals bedankt voor alles wat je doet. Ook jij helpt elke dag opnieuw de onzekere mama's en papa's.
Dikke zoen,
Je jongste dochter
Lien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten